Rozdział 11

*oczami Diany*

- Czego chcesz?- w końcu odezwała się Perrie.
- Chciałam zapytać się co słychać i w ogóle.- uśmiechnęłam się słodko. Dobra aktorką to ja byłam.
- Jest zajebiście, a teraz spieprzaj.- Perrie kipiała ze złości. Miła ja tej chwili się skończyła, a został ja wredna i rządna zemsty Diana.
- Bo wiesz nie u każdego jest zajebiście.- zaakcentowałam wyraz każdego.
Perrie zaczęła stawiać się powoli różowa na twarzy. Wstyd, złość? Raczej obstawiałabym to drugie, w jej przypadku.
Nie odezwała się.
- Nie jesteś zbyt miła dla nowo poznanych ci osób, a tym bardziej dla Ivy. W przeciwieństwie do Zayna.- uśmiechnęłam się, aa jej źrenice delikatnie się powiększyły.
- Rozdziałbym ci żebyś te rączki raczej trzymała przy sobie, bo wiesz ... komuś innemu będą się wyrywać.- Perrie przyglądała mi się z uwagą, chyba nie mogła uwierzyć, że stoi przed nią ta sama Diana, która poznała wczoraj.
- Kogo masz na myśli?- przerwała mi.
- Mnie.- uśmiechnęłam się.
Można było usłyszeć tylko głośny plask.Perrie złapała sie za policzek. Stałam chwilkę przypatrując sie jej. Nie mogłam uwierzyć w to co właśnie zrobiłam. Teoretycznie na początku planowałam uderzyć Perrie ale nie myślałam, że to zrobię.
- Jak śmiałaś!- krzyknęła blondynka.
- Tak jak ty śmiałaś uderzyć Ivy.- odparłam spokojnie i odeszłam.
Biłam się w myślach czy nie wrócić tam i ją nie przeprosić ale ona nie przeprosiła Iv wiec ja tez tego nie zrobię.

*oczami Ivy*

Dzisiaj to ja stałam na recepcji i przyjmowałam gości. Jako, że w pełni zaczął się sezon wakacyjny, mnóstwo turystów potrzebowało noclegu i wybrali oni hotel naszych rodziców. O godzinie 13 mam półgodzinną przerwę więc już czas iść. Miałam już zamiar wychodzić, gdy zatrzymał mnie znany już głos:
- Ivy?
Odwróciłam się, a przede mną stanął lokowany brunet.
- Cześć, Harry.- przywitałam się.
- Hej. Wiesz gdzie jest Diana?- zapytał.
Czyżby coś miedzy nimi było? Dlaczego szuka Diany? Kolejna porcja pytań.
- Mamy teraz godzinną przerwę wiec pewnie poszła się przebrać.- rozmawiałam z brunetem.
- Mogłabyś przekazać jej, że chciałbym z nią porozmawiać i zaczekam tutaj.-Harry pokazał swoje dołeczki.
- Jasne.- kiwnęłam głową.
- Dzięki.- podziękował Harry.
Szłam w stronę szatni. Mój umysł nurtowało pytanie po co Harry chce porozmawiać z Dianą? Popchnełam drzwi do szatni na szczęście Diana była już ubrana.
- Hej.-przywitała się.
- Hejka, Di. Harry prosił abym ci przekazała, że chce z tobą porozmawiać.- uśmiechnęłam się widząc już jak na jej twarzy zagościł uśmiech. Teraz już wiem, że Diana coś czuje do Harrego. Sama uśmiechnęłam się na wiadomość o tym, że moja przyjaciółka poczuła coś do Harrego.
- Naprawdę?- źrenice miała powieszone.
- Oczywiście, że tak czeka w recepcji.- Diana pisnęła ze szczęścia. Przytuliła mnie i pobiegła do drzwi.
- Tylko wszystko mi opowiedz.- zaśmiałam się i wzięłam rzeczy aby się przebrać.

*oczami Diany*

Całe stada motyli fruwało w dole mojego brzucha. Byłam już pewna, zakochałam się. Zakochałam się na zabój. Szukałam wzrokiem Harrego, aż w końcu zauważyłam go. Stał tyłem do mnie. Rozmawiał przez telefon. Cudownie wyglądał w czarnych rurkach, białych conversach i białym T-shircie, który cudownie eksponował jego mięśnie. Szłam w jego stronę, skończył rozmowę przez telefon i odwrócił się w moją stronę.
- Witaj piękna.- zrobiło mi się gorąco.
- H-hej.- rumieńce, które miałam na policzkach coraz bardziej dawały o sobie znać.
- Mogę cię porwać na lody?- uśmiechnął się.
Moje serce przestało bić, a oddech delikatnie przyśpieszył.
Kiwnełam twierdząco głowę.
Harry złapał mnie za rękę i splótł nasze palce. Przez moje ciało przeszedł dobrze znany mi dreszcz. Kierowaliśmy się do głównych drzwi hotelu. Jak na złość akurat w tej chwili do hotelu musiała wejść moja mama w towarzystwie Magan. Nerwowo się do nich uśmiechnęłam. Zauważyłam, że moja mama ukradkiem spojrzała na nasze splecione dłonie. Na szczęście nic nie powiedziała tylko poszła w swoją stronę.
                                                                               ~*~

- Jaki chcesz smak?- anielski głos, który towarzyszył mi od początku spaceru dawał kolejny raz o sobie znać.
- Truskawkowy i czekoladowy.-uśmiechałem się do chłopaka. Nigdy nie czułam takiego ciepła przy jedzeniu lodów. Od czego to zależy? Może w jakim towarzystwie ja jem. Bo ja jestem w towarzystwie najpiękniejszego chłopaka na świecie.
Szliśmy teraz brzegiem morza. Jak romantycznie. Na samą myśl o tym uśmiechem się do siebie.
- Diana?- Harry wymawiał moje imię tak cudownie, że mogłabym cały czas słuchać tylko i wyłącznie mojego imienia wypowiadanego tylko przez niego.
- Tak?- spojrzałam w jego zielone oczy.
- Wczoraj ... ten pocałunek.- na samo wspomnienie spotkania naszych ust zrobiło mi się jakoś cieplej na sercu.
- Czy, on dla ciebie coś znaczył?- dlaczego o to pyta?
- A dla ciebie?- chciałam najpierw znać jego punkt widzenia, żeby nie wyjść na idiotkę, która zakochała sie bez wzajemności.
- Diana, ja ....
(ciąg dalszy nastąpi)

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Na początku chciałyśmy was przeprosić. Rozdział jest krótki, mało tego jest kompletnie bez sensu. Jedna wielka paplanina bez ładu i składu. Nie nadaje się do czytania nudny, nieinteresujący rozdział tak można to określić.
Teraz przypominamy o konkursie '' The Best Story'', nie dostałyśmy jeszcze żadnego zgłoszenia, a zostało wam czas tylko do 27 MARCA.
a na koniec chcemy podziękować, że jesteście z nami, czytacie i coraz chętniej komentujecie. Pamiętajcie każdy komentarz jest dla nas uśmiechem, tańcem, szczęścia i motywacja do dalszego pisania.

KOMENTOWAĆ MOŻECIE NAWET BEZ KONTA GOOGLE, WTEDY WASZ KOMENTARZ BĘDZIE ANONIMOWY !!

W ramach przeprosin za krótki i bezsensowny rozdział :

1 komentarz = 12 rozdział :) 


DZISIAJ SĄ MOJE HOT 13 URODZINY xd